تکنولوژی برش لیزری به دلیل مزایای آن در دقت بالا، سرعت سریع و تاثیر کم بر روی بدنه مواد به طور گسترده در صنعت استفاده می شود. در زمینه هوافضا، برش لیزری عمدتاً برای عملیات خالی کردن و سوراخ کردن قطعات جدار نازک و قطعات ورق فلزی استفاده می شود تا برای مرحله بعدی شکل دهی و جوشکاری ورق فلزی آماده شود.

در صنعت هوانوردی، سطوح جوش قطعات توسط لیزر برش داده می شود. الزامات تکنولوژی برش لیزر چیست؟ چگونه فرآیند برش لیزری را ارزیابی و کنترل کنیم؟ در ادامه به این سوال پاسخ داده خواهد شد.

الزامات فرآیند برش

هنگامی که سطح برش لیزری نیز یک سطح جوش است، فرآیند برش لیزری باید به عنوان یک فرآیند مهم در کارت جریان تولید قطعات علامت گذاری شود و باید در طول فرآیند ساخت محصول تأیید شود.

تحت شرایط فرآیند برش از پیش تعیین شده، تجزیه و تحلیل متالوگرافی بر روی نمونه های برش خورده انجام می شود تا اندازه لایه ذوب مجدد، وجود ریز ترک و غیره اندازه گیری شود تا اطمینان حاصل شود که نتایج با الزامات تأیید فیزیکی مطابقت دارند.

هنگام انجام برش لیزری، مهمترین نکته استفاده از گاز کمکی بی اثر برای محافظت از ناحیه برش و فلز مذاب روی سطح برش و جلوگیری از ورود هوا برای ایجاد آلودگی است. گازهای واکنش پذیر مانند اکسیژن و دی اکسید کربن مطلقاً مجاز به استفاده به عنوان گازهای کمکی برای مواد هوافضا نیستند. اینکه آیا می توان از نیتروژن استفاده کرد بستگی به ماده ای دارد که باید برش داده شود.

آیا لایه مذاب حفظ می شود؟

لایه ذوب مجدد ممکن است به دلیل محدودیت در اندازه و ساختار، برآورده کردن تمام الزامات تأیید فیزیکی دشوار باشد. لایه ذوب شده را نمی توان به طور کامل حذف کرد، یا فقط می توان تا حدی برداشت، تا حدی نگه داشت، یا حتی به طور کامل حفظ کرد.

در این زمان باید دید که آیا لایه ذوب مجدد می تواند در حین جوشکاری کاملاً ذوب شود یا خیر و باید از طریق آزمایش های جوشکاری و آزمایش های متالوگرافی نتیجه گیری کرد.

این که آیا لایه ذوب مجدد مجاز است به طور کامل یا جزئی روی قطعه باقی بماند، باید برای تأیید ویژه به مشتری ارائه شود.